تاریخ جذاب پیدایش حلقه نامزدی و ازدواج
اگر به تاریخچه حلقه ازدواج و انگشتر نامزدی نگاهی بیندازیم، حقایق جذابی را می بینیم. حلقه ازدواج نماد تعهد، عشق و وفاداری است. قدمت حلقه ازدواج و نامزدی به گذشته های خیلی دور بر میگردد و برخلاف تصور عموم، مربوط به توسعه علم و تکنولوژی نیست.
اگر به مبدا پیدایش حلقه در تاریخ بشری بنگریم، گفته می شود که ابتدا انسان های اولیه شخصی را که برای ازدواج انتخاب میکردند با ریسمان هایی از جنس علف و برگ می‌بستند.
این ریسمان ها به گردن، دست ها و پاهای فرد بسته میشد و تا زمانی که رضایت به ازدواج نمیداد، همچنان بسته بود. پس از اینکه به ازدواج رضایت داد و تعهد و وفاداری خود را اعلام کرد، ریسمان های گردن و پاها باز میشد، اما همچنان دست ها بسته بود.
زمانی که وفاداری و تعهد خود را ثابت میکرد، دست ها نیز باز و تنها یک حلقه از جنس علف و گیاه به دور انگشتتن باقی میماند که نماد عشق و محبت بود.
اگرچه این روایت در ظاهر از جنس روایت های عاشقانه امروزی و هدیه دادن حلقه ازدواج به معشوق نیست، ولی نباید یادمان برود که در زمان انسان‌های اولیه احساسات انسانی خیلی توسعه پیدا نکرده بود و این روش بیشترین حد از عشقو محبت بشمار می‌آمده است.
اما از روایت ها که بگذریم، در ایران، مصر و یونان و در تاریخ مذهبی نیز یهودیان بوده اند که حلقه ازدواج و نامزدی را به عنوان نماد تعهد و عشق و وفاداری زن و مرد در ازدواج استفاده می‌کرده‌اند.
مطالع بیشتر: معرفی انواع مدل انگشتر طلا
در مصر باستان که حدود ۵۰۰۰ سال قبل بوده است، تمدن توسعه یافته‌ای حاکم بوده و حلقه ازدواج به معنای امروزی آن استفاده میشده است.
مصریان در آن زمان از سکه هایی که وسط آنها خالی شده است بجای حلقه استفاده میکردند و ازدواج خود را به نمایش می‌گذاشتند. جالب است که در زمان مصریان نیز مانند انسان های اولیه، فقط زنان از حلق ایتفاده میکردند و مردان چنین رسمی نداشتند.
در ایران باستان نیز، از زمان هخامنشیان یعنی حدود ۲۵۰۰ سال قبل و حتی قبل‌تر از آن، بدلیل وجود تمدن و قوانین مدون در این منطقه، مردم رسوم اصولی داشته‌اند.
حلقه ازدواج و نامزدی نیز از زمان پادشاهان هخامنشیان بوده است و همسران پادشاهان و اشراف‌زادگان برای نمایش تعهد و وفاداری خود به همسر و عشق‌شان، از حلقه ازدواج استفاده میکردند.
در ایران باستان ارزش بالایی برای بانون قائل بوده اند و طبق تاریخ ایرانیان برابری بین زن و مرد را در طول تاریخ تود بارها نشان داده‌اند. در همین راستا ارزش ویژه‌ای برای ازدواج و زندگی زناشویی قائل بوده‌اند و جزو امرهای مقدس بحساب می‌آمده.
یهودیان نیز پس از حضرت موسی از حلق ازدواج به عنوان نمادی از تعهد و وفادادری استفاده میکردند. کاربرد اصلی حلقه ازدواج در بین یهودیان، مالکیت مرد بر زن بود.
چون ازدواج ها بصورت سنتی و بدون آشنایی ابتدایی انجام میشد، خانواده پسر برای نشان کردن و اعلام مالکیت خود بر زن، هدایایی به خانواده دختر می‌دادند که یکی از آنها همین حلقه ازدواج و نامزدی است. در واقع یهودیان چیزی شبیه انگشتر نشان در فرهنگ ما را داشته اند.
آیا مردان در طول تاریخ بی تعهد بوده‌اند که حلقه ازدواج استفاده نمیکردند؟
اینکه چرا بانوان از حلقه ازدواج استفاده می‌کرده‌اند و آقایان خیر شاید بدلیل ماهیت وجودی آن ها است؛ چراکه آقایان بیشتر روحیه شکارگری دارند و بانوان روحیه شکار بودن و این جزو طبیعت انسان است که اتفاقا جذاب است و همچنین نمیتوان این نکته تلخ را ذکر نکرد که در گذشته به زن ها به شکل یک دارایی نگاه میشد.
اما خوشبختانه اوایل قرن ۲۰ و با توسعه علم و ابزار و از بین رفتن دیوارهای جنسیتی، برابری زن و مرد بیشتر و بیشتر شد. در امر عشق و تعهد هم این مورد شدت گرفت و آقایان نیز شروع به استفاده از حلقه برای ابراز تعهد و عشق خود کردند.
گفته شده که شروع استفاده مردها از حلقه ازدواج به جنگ جهانی دوم باز میگردد. از آنجا که جنگ ها در کشورهای مختلفی اتفاق می‌افتاد و افراد باید ماه‌ها از همسر خود دور می‌بودند؛ از حلقه ازدواج استفاده میکردند تا اولا عشق و تعهد و تاهل خود را نشان دهند و دوما همواره به یاد همسر خود باشند.
جنس انگشتر یا حلقه نامزدی؛ از گیاه تا طلای ۲۴عیار و مس و برنج و آهن…
